Burzę wśród dyplomatów wywołał w Baku (6 czerwca) Richard Morningstar (na zdjęciu), specjalny wysłannik amerykańskiego Sekretarza Stanu USA ds. Energii Eurazji, który stwierdził, że „stanowisko Rosji nie stanowi przeszkody dla budowy gazociągu pod Morzem Kaspijskim”. Turkmenistan, który odziedziczył po rozpadzie ZSRS 1/3 zasobów gazu ziemnego dawnego imperium komunistycznego, do tej pory był skazany na pośrednictwo rosyjskie. Tę sytuację zmieniają Amerykanie we współpracy z Turcją i Azerbejdżanem, poprzez budowę rurociągu. Projekt ma być zakończony do 2017 roku, jednak złoża Azerbejdżanu mogą nie wystarczyć – stąd plany sięgnięcia za Morze Kaspijskie.

Entuzjastycznie wobec transkaspijskiego projektu odnoszą się zarówno prezydent Turkmenistanu, jak i muzułmański Azerbejdżan sympatyzujący z Turcją. Wydobywany w Turkmenistanie gaz miałby popłynąć także przez Turcję, do Europy. Sprzeciw Rosji był kwitowany przez Morningstara krótkimi odpowiedziami typu: „Azerbejdżan to suwerenny kraj i może sprzedawać swoje zasoby gdzie chce” (na sugestię, że gaz może zaopatrzyć Iran, albo i samą Rosję). Morningstar powiedział także, że „Waszyngton popiera budowę wszelki rurociągów, które zapewnią transport gazu z regionu Morza Kaspijskiego do Europy”.

W kontekście budowy gazociągu „Nord Stream”, aż trudno nie podsumować tego słowami: „kto mieczem wojuje od miecza ginie”.

źródło: regnum.ru

(JAM)