Próbny alarm dla miasta

Co nam zostało z dawnych czasów?

Nie ma SPATiF-u, Jutrzenki na Szewskiej

Nie mówiąc o tramwajach dookoła Rynku

Zamknięty na głucho PTR na Szczepańskiej

Czyli restauracja „Pod Trzema Rybkami”

Psychodeliczny łomot z głośników

Festiwale pierogów na zmianę

Z lekcją śpiewania patriotycznych pieśni

Groch z kapustą - czasem można od tego oszaleć

Studzienkę Walentego Badylaka

Który związał na zawsze Rynek z Katyniem

Lemingi pachnące landrynkami omijają lukiem

Starym została procesjaw święto Bożego Ciała

Pieśń „Boże coś Polskę przez tak liczne wieki”

Każda manifestacja i okrągła rocznica

Przed wojną zaczynała się pod pomnikiem

Wieszcza Adama - a potem bijatyki

Narodowców z socjalistami z komuną

Policja próbowała oddzielić walczących

Inaczej by się pozabijali

Po wojnie też nie było spokoju

Bitwy z milicją przeszły do historii

Oblewanie farbowaną wodą z armatek wodnych

Gonienie manifestantów po dachach kamienic

Rynek był sercem miasta w stanie wojennym

Teraz w nocy ciemne okna

I zostało niewielu mieszkańców na sąsiednich ulicach

W pijackiej czkawce ginie dumna przeszłość

Milczą dzwony kościołów - zakłócały ciszę

Bez dzwonów kościelnych miasto umiera

Wydane na łup przybłędów i handlarzy

Dzikie wrzaski do świtu bijatyki w bramach

Na nic mądre rady ekspertów

Z drink-baru zwanego przez bywalców „Zwisem”

Przed którym siedzi spiżowy Piotr Skrzynecki

A obok żywy pomnik prawniczej wszechwiedzy

Mecenas i terapeuta artystów - Antoni Potoczek

Miasto ledwie dyszyjak emeryt

Gołębie ozdabiają gzymsy i pomniki

W kieszeniach gruchają komórki

Pod parasolami czytelnicyjednej opcji

Oblizują tytuły z czerwonym prostokątem

Wyjąca upiornie karetka pogotowia

Rozcina ludzką ciżbę na wąskich przecznicach

Nikt się nie zerwał przerażony

Nikt nie krzyknął -„Polacy! Do broni!”

Błazny stroją miny, rzępolą uliczne orkiestry

Kolorowy zamęt, odwracanie uwagi

Od spraw naprawdę ważnych ostatecznych

Jeszcze tylko dachy kamienic trwają

Z halabardami kościołów na straży Krakowa

Na inauguracji profesorowie uniwersytetu

Kroczą dumnie w gronostajach

Często Tajni Współpracownicy

Nie wszyscy na szczęście

Do redakcji czerwonego miesięcznika

Poeci przychodzą w mundurach

Redaktor naczelny podpisuje wyroki

Śmierci na prawicowych krytyków

Na razie in blanco

Kiermasze handlowe wabią, ciepła woda w kranie

„Tak dobrze jeszcze nigdy nie było w Krakowie”

Przed niemieckim bankiem ziewa ochroniarz

Czas wracać do domu segregować śmieci

2015-2016

Jerzy Gizella